واقعگرایی در داستان های هوشنگ مرادی کرمانی

چکیده این پژوهش، ضمن بحثی اجمالی درباره ی نقش مکتب واقع گرایی در ادبیات کودک، به نقد و تحلیل درون مایه های واقع گرایانه در داستان های هوشنگ مرادی کرمانی اختصاص دارد. مرادی کرمانی درون مایه های داستان هایش را از واقعیات و مسائل روزمره ی زندگی برگرفته و آن ها را با مهارت نویسندگی اش آمیخته است. دوران کودکی، در شکل گیری داستان ها ی وی نقش به سزایی داشته است. در داستان های وی نه تنها شخصیت، مکان و زمان، بسیـار عینی و ملموس توصیف شده اند، بلکه بازتاب مشکلات کودکان نیز از واقعیت های بطن جامعه نشأت گرفته است. البته به دلیل تخیّل خلّاق نویسنده، گاه نمودهایی از رمانتیک در داستان های وی به چشم می خورد. نگارنده در این تحقیق با استفاده از روش تحلیل محتوا نشان داده است که درون مایه های استخراج شده در داستان-های مرادی کرمانی شامل معضلات اقتصادی، نابرابری های اجتماعی، مشکلات آموزشی و تربیتی و بی کاری است. البـته فقـر از مهم ترین و پرکاربردتـریـن آن هاست. مرادی کرمانی در داستان های «بچه های قالیباف خانه»، «چکمه»، «خمره»، «شما که غریبه نیستید» و «مشت بر پوست» توجهی ویژه به دوران کودکی و مشکلات و مسائل آن داشته است. گرچه ساختار این داستان ها مبـتنی بر واقع-گرایی اجتماعی است اما نویسنده گاهی واقـع گرایی انتقادی را نیز با آن درآمیخته است.